Η μεταρρύθμιση του 1964

"Είναι καιρός να απαλλαγώμεν από την προκατάληψιν ότι μόνον εκ του πρωτοτύπου μελετάται το κλασικόν κείμενον. Ανέκαθεν πολύ ολίγοι υπήρξαν όσοι διαθέτουν αυτήν την ικανότητα, όλοι όμως έχομεν ανάγκην να φωτίσομεν το πνεύμα μας με το φως της αρχαίας γραμματείας. Άλλος λοιπόν τρόπος να την προσπελάσομεν δεν υπάρχει από την μετάφρασιν, ιδία εις την ηλικίαν των 13-15 ετών, όπου ευρίσκονται οι μαθηταί του πρώτου κύκλου της Δευτεροβαθμίου (Μέσης) Εκπαιδεύσεως. Λέγοντες όμως μεταφράσεις δεν εννοούμεν τα κακόζηλα κατασκευάσματα, τα οποία προσπαθούν να ερμηνεύσουν δήθεν κατά λέξιν το πρωτότυπον, ενώ το προδίδουν και το ασχημίζουν, αλλά τα μεταφραστικά έργα των δοκίμων λογοτεχνών μας, οι οποίοι έχουν με αριστοτεχνικόν τρόπον αποδώσει εις την ζωντανήν γλώσσαν μας τα αρχαία κείμενα. Και από τοιαύτα έργα δεν είμεθα δεν είμεθα ευτυχώς πτωχοί, θα γίνομεν δε πλουσιώτεροι εις το μέλλον, όταν καθιερωθούν αι λογοτεχνικαί μεταφράσεις εις τα σχολεία μας. Η εκμάθησις της αρχαίας ελληνικής γλώσσης γραμματικώς και συντακτικώς θα αρχίσει από της πρώτης τάξεως του Λυκείου και, εφόσον θα έχει προηγηθεί η εργασία του Γυμνασίου εις τον τομέα της αρχαιογνωσίας καθ΄ ον τρόπον ελέχθη, ότι ταχέως οι μαθηταί του Λυκείου θα κατορθώσουν να μελετούν τα κλασικά κείμενα εκ του πρωτοτύπου, με περισσότερον θετικά αποτελέσματα εν συγκρίσει προς ό,τι επιτυγχάνεται σήμερον."

["Εισηγητική έκθεσις του Ν.Δ. 4379 του 1964". Στου Ε. Παπανούτσου, Αγώνες και αγωνία για την παιδεία, Αθήνα 1965, σ. 337.]