Στη γαλλική ΓτΝ, η τεχνική που αντιστοιχεί στα δικά μας τα ποδανά ονομάζεται verlan (ανάποδο του l'envers), π.χ. η λέξη femme (γυναίκα) γίνεται meuf και η λέξη mec (τύπος) γίνεται keum. Μια από τις πιο πρόσφατες εργασίες για τα verlan είναι της γλωσσολόγου Vivienne Méla (άρθρο στον συλλογικό τόμο Boyer 1997). Η Méla γράφει:

 

"...Το verlan δεν είναι ένας ενιαίος, ομοιογενής τρόπος ομιλίας. Υπάρχουν πολλά ρεύματα και υπο-διάλεκτοι ανάλογα με την πόλη, τη γειτονιά και την σύνθεση του πληθυσμού της. Ωστόσο, το verlan είναι ουσιαστικά μια αργκό των προαστίων (banlieue), μια αργκό της παρέας που συχνά συνδέεται με νεαρούς απογόνους μεταναστών. Είναι μια αντρική αργκό. Μια γρήγορη ανάλυση του verlan λεξιλογίου δείχνει ότι το verlan χρησιμοποιείται κυρίως για να μιλήσει κανείς για συμπλοκές, σεξ, ναρκωτικά και κλοπές. Τα ρήματα δράσης και κίνησης είναι πολυάριθμα, ενώ απουσιάζουν όροι που αναφέρονται σε διανοητικές πράξεις...".

 

Μετάφραση-προσαρμογή: Γ. Ανδρουτσόπουλος