Η χρήση μειονοτικών γλωσσών από νέους της εθνικής πλειοψηφίας έχει καταγραφεί για την Αγγλία (Rampton 1995), τη Σουηδία (Kotsinas 1994) και τη Γερμανία (Auer και Dirim, αδημοσίευτο). Οι Peter Auer και Inci Dirim μελέτησαν τη χρήση της τουρκικής από νέους μη τουρκικής προέλευσης στο Αμβούργο:

 

"...Ιδίως σε γειτονιές του Αμβούργου με έντονα πολυεθνική σύσταση πληθυσμού έχει αναπτυχθεί (προφανώς μόλις τα τελευταία χρόνια) μια μορφή νεανικής γλωσσικής χρήσης που περιλαμβάνει τούρκικες εκφράσεις και επικοινωνιακές ρουτίνες. 'Οπως δείχνουν ηχογραφήσεις αυθόρμητης επικοινωνίας, πρόκειται όχι μόνο για μεμονωμένες τούρκικες λέξεις που ενσωματώνονται στη γερμανική γλώσσα (π.χ. βρισιές), αλλά και για ολόκληρα εκφωνήματα και σειρές εκφωνημάτων, π.χ. η ερώτηση για την ώρα και η απάντηση σε αυτήν. Τέτοιες ρουτίνες χρησιμοποιούνται έστω και αν κανένας από τους συνομιλητές δεν είναι τουρκικής καταγωγής. 'Ετσι για παράδειγμα διαπιστώσαμε ότι νέοι με γερμανική, αφγανική και τυνησιακή καταγωγή χρησιμοποιούν στη μεταξύ τους επικοινωνία ένα στιλ ομιλίας που περιλαμβάνει τουρκικά στοιχεία. [...] Τα τουρκικά είναι λοιπόν αναπόσπαστο τμήμα της επικοινωνίας σε παρέες με νέους από διαφορετική εθνική προέλευση καθώς και σε τάξεις σχολείων με μεγάλη αναλογία Τούρκων μαθητών. Φαίνεται, όμως, ότι η εκμάθηση και χρήση τους δεν κινείται από λόγους συνειδητής πολιτικής ή ιδεολογικής διαφοροποίησης από τους Γερμανούς ή τον κόσμο των ενηλίκων, αλλά πρώτα και κύρια από το γεγονός ότι τα τουρκικά είναι συνεχώς παρόντα στο συγκεκριμένο κοινωνικό περιβάλλον και απολαμβάνουν κύρους στα κοινωνικά πλαίσια της γειτονιάς...".

 

Μετάφραση-προσαρμογή: Γ. Ανδρουτσόπουλος