Κείμενο 1: Δερτούζος, Μ. 1998. Τι μέλλει γενέσθαι, σελ. 348-349. Αθήνα: Λιβάνης.

[...] Στην προσομοίωση υπάρχουν τεχνικά όρια. Απέχουμε πολύ ακόμα από το να μπορούμε να προσομοιώσουμε τον τρόπο που ενεργεί και μιλά ο Τζακ με ευρεία ποικιλία συμπεριφορών. Όπως είδαμε, ο υπολογιστής δεν μπορεί να καταλάβει την ανθρώπινη ομιλία σε συζητήσεις με ευρύ περιεχόμενο. Όπως έχει παρατηρήσει ο Μάρβιν Μίνσκι του ΜΙΤ, συνιδρυτής του τομέα τεχνητής νοημοσύνης, δεν ξέρουμε πώς να προγραμματίσουμε τους υπολογιστές για να επιδείξουν κοινό νου. Αυτό θέτει σοβαρούς περιορισμούς στην ποικιλία και στην ποιότητα των απαντήσεων του Τζακ. Ακόμα κι αν ξεπερνιόταν αυτό το τεράστιο πρόβλημα, ένας υπολογιστής δεν μπορεί ακόμα να εναρμονίσει πιστά τον συγχρονισμό των χειλιών, τα νεύματα, τις χειρονομίες και τις διακυμάνσεις της φωνής που απαιτούνται για να ανταποκριθεί ο Τζακ με πιστευτό τρόπο σε οποιαδήποτε τυχαία εισαγωγή. Και αν το πρόσωπο του Τζακ δεν είναι πιστευτό, ο Νίκολας δεν θα μάθει το μάθημά του. Την ερχόμενη δεκαετία ίσως να είναι λίγοι οι προσομοιωτές συμπεριφοράς που θα μας εντυπωσιάσουν με τη χρησιμότητά τους σε ιδιαίτερα εξειδικευμένες περιστάσεις, αλλά τα πιο εύστροφα συστήματα απέχουν πολύ ακόμα [...].