Διόδωρος Σικελιώτης, Ε, 49, 1

Τον δε γάμον τούτον πρώτον δαίσαι θεού, και Δήμητραν μεν Ιασίωνος ερασθείσαν τον καρπόν του σίτου δωρήσασθαι, Ερμήν δε λύραν, Αθηνά δε τον διαβεβοημένον όρμον και πέπλον και αυλούς, Ηλέκτρα δε τα της μεγάλης καλουμένης μητρός των θεών ιερά μετά κυμβάλων και τυμπάνων και των οργιαζόντων· και Απόλλωνα μεν κιθαρίσαι, τας δε Μούσας αυλήσαι, τους δ’ άλλους θεούς ευφημούντας[1] συναυξήσαι τον γάμον.

[Μετάφραση]

Στον γάμο αυτό [του Κάδμου και της Αρμονίας] παρακάθισαν για πρώτη φορά σε γαμήλιο γεύμα οι θεοί, και η Δήμητρα που ερωτεύτηκε τον Ιασίωνα του χάρισε τον καρπό του σιταριού, ο Ερμής τη λύρα, η Αθηνά το περίφημο περιδέραιο και πέπλο και αυλούς και η Ηλέκτρα τα μυστήρια της λεγόμενης μεγάλης μητέρας των θεών που τελούνται με κύμβαλα και τύμπανα και ό,τι άλλο ταιριάζει στις οργιαστικές τελετές . και ο Απόλλωνας έπαιξε κιθάρα και οι Μούσες τον αυλό και οι άλλοι θεοί με λέξεις ευοίωνες συνεργούσαν για την ευγονία αυτού του γάμου.

[1] Η λέξη «ευφημώ» σημαίνει μεταχειρίζομαι λέξεις ευοίωνες, αποφεύγω κάθε δυσοίωνη λέξη, κάτι που απαιτούνταν στις ιερές τελετές·επειδή όμως η σιωπή ήταν το ασφαλέστερο μέσο για να αποφύγει κανείς τις δυσοίωνες λέξεις, η λέξη σημαίνει επίσης τηρώ θρησκευτική σιωπή. Η προστακτική «ευφήμει», «ευφημείτε», σημαίνει σιγάτε, σιωπή. Θα μπορούσαν δηλαδή οι θεοί εκείνη την ώρα να είχαν σιωπήσει. Επειδή όμως το όλο σκηνικό του γάμου χαρακτηρίζεται από κίνηση, με την ανταλλαγή των δώρων και τη μουσική, θεωρώ ότι η ιερή σιωπή στο επίπεδο των λόγων δεν συνάδει με τη θεϊκή μουσική. Γι’ αυτό και απέδωσα τη λέξη με την πρώτη της σημασία.