Ο Πλούταρχος παραδίδει ότι οι Αθηναίοι πρέσβεις επαίνεσαν τον Φίλιππο Β’ λέγοντας «ὡς καὶ λέγειν δυνατώτατον καὶ κάλλιστον ὀφθῆναι καὶ νὴ Δία συμπιεῖν ἱκανώτατον» (Πλούταρχος, Δημοσθ. 16.4.2). Ο Πλούταρχος μετέφερε την αντίληψη «τοῦ αὐτοῦ ἀνδρός ἐστι καὶ φάλαγγα συστῆσαι φοβερωτάτην καὶ συμπόσιον ἥδιστον͵ ἀμφότερα γὰρ εὐταξίας εἶναι» (Πλούταρχος, Ηθικά 9.615.F1-3). Παρόμοιες είναι οι αναφορές του Αιλιανού για τέσσερις από τους Σελευκίδες, τον Αντίοχο τον δεύτερο, τον τρίτο, τον τέταρτο και τον πέμπτο (Αιλιανός, Var. Hist.II 41).
Παραδίδεται, ακόμη, ότι απαγορευόταν η πόση και η κατάκλιση στον χώρο του συμποσίου σε όσους, αν και είχαν υπερβεί το 18ο έτος της ηλικίας τους, δεν είχαν σκοτώσει κάπρο χωρίς τη χρήση διχτυού:
Ἡγήσανδρος δέ φησιν FGH IV 419 οὐδὲ ἔθος εἶναι ἐν Μακεδονίᾳ κατακλίνεσθαί τινα ἐν δείπνῳ͵ εἰ μή τις ἔξω λίνων ὗν κεντήσειεν· ἕως δὲ τότε καθήμενοι ἐδείπνουν. Κάσανδρος οὖν πέντε καὶ τριάκοντα ὢν ἐτῶν ἐδείπνει παρὰ τῷ πατρὶ καθή μενος͵ οὐ δυνάμενος τὸν ἆθλον ἐκτελέσαι καίπερ ἀν δρεῖος γεγονὼς καὶ κυνηγὸς ἀγαθός.
[Μετάφραση]
Ο Ηγήσανδρος λέει (FGH IV 419) ότι στη Μακεδονία δεν συνηθιζόταν να κατακλίνεται στο δείπνο αυτός που δεν είχε σκοτώσει κάπρο χωρίς τη βοήθεια διχτυού· μέχρι τότε δειπνούσε καθισμένος. Ο Κάσσανδρος λοιπόν, αν και ήταν τριάντα πέντε ετών, δειπνούσε καθισμένος δίπλα στον πατέρα του, επειδή δεν μπόρεσε να επιτελέσει το κατόρθωμα, αν και είχε γίνει γενναίος άνδρας και σπουδαίος κυνηγός.
(Αθήν., Δειπν. 1.31.6-12)Χρειάζεται Flash player