Το μοτίβο της αίγας παραπέμπει όχι μόνο στη μυθική παράδοση της πόλης των Αιγών και στη μυθική αρχή των Μακεδόνων αλλά και στον Δία που κρατά την αιγίδα και δώρισε στους ευγενείς Τημενίδες την εύφορη γη της Μακεδονίας, και στον Διόνυσο που επονομάζεται μελαιναγίς και αιγοβόλος, ενώ το αιγίζειν=κατασπαράσσειν είναι συνδεδεμένο με τη λατρεία του.
ἐνταῦθα καὶ Διονύσου ναός ἐστιν Αἰγοβόλου. θύοντες γὰρ τῷ θεῷ προήχθησάν ποτε ὑπὸ μέθης ἐς ὕβριν͵ ὥστε καὶ τοῦ Διονύσου τὸν ἱερέα ἀποκτείνουσιν· ἀποκτείναντας δὲ αὐτίκα ἐπέλαβε νόσος λοιμώδης͵ καί σφισιν ἀφίκετο ἴαμα ἐκ Δελφῶν τῷ Διονύσῳ θύειν παῖδα ὡραῖον· ἔτεσι δὲ οὐ πολλοῖς ὕστερον τὸν θεόν φασιν αἶγα ἱερεῖον ὑπαλλάξαι σφίσιν ἀντὶ τοῦ παιδός. δείκνυται δὲ ἐν Ποτνιαῖς καὶ φρέαρ· τὰς δὲ ἵππους τὰς ἐπιχωρίους τοῦ ὕδατος πιούσας τούτου μανῆναι λέγουσιν.
[Μετάφραση]
Εδώ υπάρχει και ναός του Διόνυσου Αιγοβόλου. Διότι, όταν κάποτε θυσίαζαν στον θεό, έφτασαν σε τέτοιο σημείο ύβρεως από τη μέθη, που σκότωσαν και τον ιερέα του Διόνυσου. Αμέσως μετά τον φόνο, ενέσκηψε λοιμώδης ασθένεια, και ήρθε σε αυτούς χρησμός από τους Δελφούς ως γιατρειά να σκοτώσουν έναν έφηβο. Ύστερε από λίγα χρόνια βγήκε η φήμη ότι ο θεός άλλαξε το σφάγιο για χάρη τους με μια ιερή αίγα αντί για το αγόρι. Στις Ποτνιές μάλιστα δείχνουν ένα πηγάδι και λένε ότι τα άλογα του τόπου, μόλις πιουν από αυτό το νερό, τρελαίνονται.