Δρυς ημμένας (Απολλόδωρος 1.7.1.)

Η λέξη δρυς σήμαινε γενικά το δέντρο, ειδικότερα όμως τη βελανιδιά, το ιερό δέντρο του Δία, με το οποίο χρησμοδοτούσε στη Δωδώνη. Θα μπορούσε λοιπόν η ενέργεια αυτή να είναι πράξη ιεροσυλίας και να υποδήλωνε την αμφισβήτηση της εξουσίας του Δία.