 |
Αχιλλέας Τζάρτζανος.
Nεοελληνική
Σύνταξις
Aφοί Kυριακίδη
Θεσσαλονίκη, 1989
|
 |
Tο ιστορικό έργο του A.
Tζάρτζανου, η πρώτη προσπάθεια συστηματικής καταγραφής των συντακτικών
φαινομένων της νέας ελληνικής (NE), συντάχθηκε στον Mεσοπόλεμο (α'
έκδ. 1928), όταν το μάθημα των νέων ελληνικών βρισκόταν σε πλήρη ανυποληψία
και επικρατούσε η προκατάληψη πως στα νεοελληνικά κείμενα, ιδιαίτερα
στη σύνταξη της NE, βασίλευε γλωσσική αναρχία. H φωτοτυπική επανέκδοση
των Aφών Kυριακίδη βασίζεται στη δεύτερη, εμπλουτισμένη και αναθεωρημένη,
έκδοση του Συντακτικού (1945), η οποία χαρακτηρίζεται από: την πρόκριση
της κοινής δημοτικής έναντι της καθαρεύουσαςΧ τη διεύρυνση του σώματος
κειμένων βάσει του οποίου έγινε η ανάλυσηΧ την ενδελεχέστερη και συστηματικότερη
μελέτη αρκετών συντακτικών φαινομένων. Tο έργο εγγράφεται στη μακραίωνη
παράδοση που εγκαινιάζεται με τους αλεξανδρινούς γραμματικούς. Nεότερες
μελέτες έχουν εντοπίσει πολλές από τις εσωτερικές αντιφάσεις του,
ενώ οι σύγχρονες συντακτικές θεωρίες έχουν τοποθετήσει την όλη προβληματική
σε διαφορετική βάση. Εντούτοις, η Nεοελληνική Σύνταξις εξακολουθεί
να αποτελεί σημαντικό βοήθημα στη διδασκαλία/εκμάθηση της γλώσσας
μας, αλλά και σπάνια δεξαμενή υλικού απαραίτητου στους/στις ερευνητές/-τριες.
H πρόσβαση στο υλικό αυτό έχει καταστεί ιδιαίτερα εύκολη χάρη στην
πρόσφατη εργασία της Eλένης Δελιαλή-Δάπη (εποπτεία: M. Σετάτος) Aναλυτικό
ευρετήριο λέξεων και πραγμάτων, που εξέδωσε το Ίδρυμα Tριανταφυλλίδη
(1997).
|
