Τρέσσου-Μυλωνά, Ευ. 1992. Η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας σε παιδιά Ρομ. ΣτοProceedings–6^th International Symposium on the description and/or comparison of English and Greek (15-17 Απριλίου), σ. 393. Θεσσαλονίκη: Α.Π.Θ., Φιλοσοφική Σχολή, Τμήμα Θεωρητικής και Εφαρμοσμένης Γλωσσολογίας.
Ας υπενθυμίσουμε: Η πρωτοβάθμια εκπαίδευση βασίζεται στην «αναμφισβήτητη παραδοχή» ότι όλα τα παιδιά ξεκινούν τη σχολική τους εκπαίδευση γνωρίζοντας ήδη τους μηχανισμούς της μητρικής τους γλώσσας. Δηλαδή, ολόκληρο το σχολικό σύστημα προϋποθέτει ότι τα παιδιά μιλούν χωρίς κανένα πρόβλημα, τη μητρική τους γλώσσα, η οποία, όμως, επίσης κατά αυτονόητο τρόπο, ταυτίζεται με τη μητρική γλώσσα της πλειοψηφίας των κατοίκων μιας χώρας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα παιδιά μειονοτήτων με την είσοδό τους στο σχολείο της πλειοψηφίας να εκπαιδεύονται με βάση «αυτονόητα», τα οποία όμως δεν ισχύουν γι’ αυτά, και συνεπώς από την πρώτη στιγμή να αντιμετωπίζουν τον κοινωνικό αποκλεισμό και την σχολική αποτυχία. «Αν λοιπόν ένα παιδί φαίνεται στο σχολείο «πολιτισμικά αποκλεισμένο» δεν είναι γιατί του λείπουν οι εμπειρίες και η κουλτούρα αλλά γιατί το εκπαιδευτικό σύστημα δε θέλει να του αναγνωρίσει την αποξένωσή του από τη δική του κουλτούρα και την πραματικότητα της δικής του κοινωνικής ζωής».