Δομισμός
O
όρος δομισμός στη γλωσσολογία καταγράφει
την αναγνώριση (επίτευγμα του 20ού αιώνα που συνδέεται με το όνομα του μεγάλου
ελβετού γλωσσολόγου Saussure) ότι η γλώσσα είναι ένα σύστημα
στοιχείων και όχι μια απλή συμπαράθεση στοιχείων· συγκροτείται, δηλαδή, από
μονάδες σε διάφορα επίπεδα (φωνολογία, μορφολογία, σύνταξη, σημασία), οι οποίες
βρίσκονται σε αλληλεξάρτηση μεταξύ τους. H αναγνώριση του συστηματικού χαρακτήρα
της γλώσσας:
α.
αντικαθιστά την ατομιστική προσέγγιση της γλώσσας του 19ου αιώνα (μελέτη των
μεμονωμένων στοιχείων χωρίς την αναγνώριση των αλληλεξαρτήσεών τους) β.
αναδεικνύει τη συγχρονική αυτάρκεια της γλώσσας: ακριβώς επειδή η γλώσσα σε
κάθε δεδομένη στιγμή αποτελεί ένα σύστημα που τίθεται στην υπηρεσία της επικοινωνίας,
η περιγραφή της και η μελέτη της δεν προϋποθέτει το ιστορικό της παρελθόν.
Tο ιστορικό παρελθόν μιας γλώσσας απλά προσφέρει την ερμηνεία για την ανάδυση
ενός γλωσσικού συστήματος μέσα από προγενέστερα γλωσσικά συστήματα. H
θέση αυτή ουσιαστικά αντανακλά την εμπειρία του ίδιου του ομιλητή μιας γλώσσας,
ο οποίος λειτουργεί ως ομιλητής και χρήστης με βάση τη γνώση που έχει της
δομής της μητρικής του γλώσσας και βέβαια όχι με βάση τη γνώση της ιστορίας
της γλώσσας.
Παραπομπές:φωνολογία, μορφολογία, σημαινόμενο, σύνταξη, στρουκτουραλισμός
