Άρθρα Γλωσσική αγωγή στη Β/θμια εκπαίδευση στην Αυστραλία:
Μια συστημική λειτουργική οπτική

Σ ε λ ί δ α  6 / 8
.


Η ΧΡΗΣΗ
ΤΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΥ ΜΟΝΤΕΛΟΥ:
ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ
ΚΑΙ ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ

Οι εκπαιδευτικοί χρησιμοποίησαν αυτό το συγκειμενικό πλαίσιο ως εργαλείο για να προσδιορίζουν τα μαθησιακά συγκείμενα που κατασκευάζουν στις τάξεις τους. Ήταν χρήσιμο επειδή τους παρείχε μια κοινή άποψη για το γραμματισμό και τη μάθηση στο σύνολο του προγράμματος σπουδών. Το επίπεδο ύφους και το κειμενικό είδος χρησιμοποιήθηκαν για να πλαισιώσουν τους μαθησιακούς στόχους, παρέχοντας κάθε φορά ένα «στοιχείο προσμονής» για το επόμενο μάθημα οποιουδήποτε αντικειμένου.

Για παράδειγμα, από τη στιγμή που ένας/μία εκπαιδευτικός αποφάσιζε για τη φύση της ύλης που θα κάλυπτε και για τις μαθησιακές δραστηριότητες που θα χρησιμοποιούσε προκειμένου να καλύψει την ύλη αυτή (δηλ. ποια θα ήταν τα πεδία μάθησης), για τους ρόλους που θα έπαιρναν οι μαθητές/τριες κατά την εργασία μέσα στην τάξη (δηλ. τους πιθανούς συνομιλιακούς ρόλους) και για τις σημειωτικές διαστάσεις της δουλειάς του (τα μέσα και τους τρόπους), θα είχαν ήδη διαγραφεί οι συνθήκες για την επιλογή και διαμόρφωση του επιπέδου ύφους.

Με τη συνειδητοποίηση των συγκειμενικών πιέσεων του μαθησιακού περιβάλλοντος, ο/η εκπαιδευτικός ήταν έτσι περισσότερο ικανός να τοποθετήσει και να κινητοποιήσει τις δραστηριότητες ανάγνωσης και γραφής που ζητούσε να κάνουν οι μαθητές/τριες του. Και τα κειμενικά είδη που θα επιλέγονταν για αυτές τις ασκήσεις θα βοηθούσαν με τη σειρά τους το συγκεκριμένο είδος μάθησης μέσα στην τάξη. Από την άποψη του πλαισίου, κάθε μάθημα παριστάνει μία δυναμική νοήματος (ένα σύνολο από επίπεδα ύφους) την οποία κατασκευάζουν οι μαθητές/τριες ο καθένας για τον εαυτό του και στη συνέχεια τη διαμορφώνουν μέσω διαφόρων κειμενικών ειδών. Διαπιστώσαμε ότι το μοντέλο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως γενικό εργαλείο σχεδιασμού για ένα μάθημα συνολικά ή με εστίαση σε συγκεκριμένες δεξιότητες σχετικές με συγκεκριμένους τομείς του μαθήματος.

Οι εικπαιδευτικοί χρησιμοποίησαν επίσης το συγκειμενικό πλαίσιο ως μηχανισμό αξιολόγησης των μαθησιακών συγκειμένων που κατασκεύασαν και των κειμενικών ειδών που χρησιμοποίησαν για να ξέρουν αν πράγματι βοήθησαν τους μαθητές/τριες να κάνουν αυτά που τους ζήτησαν. Η Margaret το βρήκε ιδιαίτερα σημαντικό για μαθητές/τριες που πάλευαν με τις σύνθετες έννοιες της γενετικής κληρονομικότητας. Οι εξηγήσεις τους τής έδωσαν σημαντικές ενδείξεις για το τι καταλαβαίνουν και πού δυσκολεύονται. Όπως το έθεσε η ίδια, σε μία προσωπική μας επικοινωνία: «Η γλώσσα που χρησιμοποιούν οι μαθητές/τριες μου μού δείχνει τι μαθαίνουν. Δεν μπορείς να γράψεις την εξήγηση μιας διαδικασίας παρά μόνο αν πράγματι την καταλαβαίνεις. Το να γράψεις μια εξήγηση σε ωθεί να καταλήξεις σε μια αντίληψη του πώς ένα γεγονός συνδέεται λογικά με άλλα».

επόμενη σελίδα

αρχή σελίδας