ΕΙΣΑΓΩΓΗ Η ΣΥΣΤΗΜΙΚΗ-ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΠΕΡΙ «ΣΥΓΚΕΙΜΕΝΟΥ» ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΕΤΕΡΟΓΕΝΕΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΓΝΩΣΗ ΣΤΗ Β/ΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΟ ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΜΕΝΟ ΣΥΓΚΕΙΜΕΝΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΓΚΕΙΜΕΝΙΚΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗ ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ / ΜΑΘΗΣΙΑΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ Η ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΥ ΜΟΝΤΕΛΟΥ: ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Το συγκειμενικό πλαίσιο που περιέγραψα εδώ αποτελεί μία προσπάθεια ενσωμάτωσης ορισμένων από τις πολλές και ποικίλες πρακτικές που χρησιμοποιούν οι εκπαιδευτικοί στην τάξη. Παράλληλα, αποτελεί προσπάθεια μιας όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένης περιγραφής του κοινωνικού συγκειμένου των πρακτικών μάθησης που χρησιμοποιούν οι μαθητές/τριες. Επιχειρεί να δείξει πώς ο γραμματισμός και η μάθηση μπορεί να συσχετιστούν χρησιμοποιώντας το λειτουργικό μοντέλο της γλώσσας.

Ποια είναι η σημασία της οργάνωσης διαφορετικών μαθησιακών πρακτικών με αυτόν τον τρόπο; Πρώτον, τονίζει το γεγονός ότι οι μαθησιακές πρακτικές φιλτράρονται από τα ευρύτερα συγκείμενα και τις διαδικασίες της κοινωνίας και των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Από αυτή την άποψη οι μαθησιακές πρακτικές είναι κοινωνικά παράγωγα, υπόκεινται σε κοινωνικούς περιορισμούς και, επομένως, υπόκεινται σε μεταβολές. Δεύτερον, μια τέτοια τυποποίηση του μαθησιακού συγκειμένου αποδείχτηκε χρήσιμο εργαλείο για τους/τις εκπαιδευτικούς. Τους/τις βοήθησε να ξεκαθαρίσουν πού ήθελαν να οδηγήσουν τους μαθητές/τριες τους σε ένα συγκεκριμένο μάθημα (σε ποια πεδία ήθελαν να τους τοποθετήσουν). Αυτό ήταν ιδιαίτερα εμφανές στις στρατηγικές σχεδιασμού των μαθημάτων τους. Όμως επίσης, χωρίς να το περιμένουμε, μας επέτρεψε να δούμε την ίδια τη μαθησιακή διαδικασία ως μοντέλο με κάποιους ενδιαφέροντες τρόπους. Για παράδειγμα, με την μετακίνηση από το καθημερινό στο εξειδικευμένο πεδίο ενός θέματος όπως η αναπαραγωγή, οι μαθητές/τριες ωθούνται να αντιμετωπίσουν την εμπειρία και τις αντιλήψεις τους από τουλάχιστον δύο πλευρές (λ.χ. την επιστημονική και την προσωπική). Κατά τη διαδικασία αυτή, αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι η γνώση δεν είναι σταθερή ή μονολιθική, αλλά μια κοινωνικά προσδιορισμένη διαδικασία. Και αυτού του είδους ο προσδιορισμός λαμβάνεται πλέον ως δεδομένος όταν μετακινηθούν στο αυτοπαθές πεδίο. Με αυτό τον τρόπο, οι μαθητές/τριες έχουν πρόσβαση σε μια σειρά απόψεων πάνω σε ένα ζήτημα και μπορούν να πάρουν μέρος σε συζητήσεις για αυτά τα ζητήματα ως πραγματικά ενήμεροι. Ταυτόχρονα, οι εκπαιδευτικοί συνειδητοποιούν ακόμα περισσότερο τα αποτελέσματα αυτής της αλλαγής πλαισίων στις διδακτικές πρακτικές τους.